در ادامه نکاتی را در مورد گیاه گون می‌خوانید که احتمالا تاکنون از آن‌ها اطلاعی نداشتید با روستاگل همراه باشید تا بیشتر در مورد این گیاه بدانید و قبل از استفاده از آن به دلیل خواص بی‌نظیری که در درمان بیماری‌ها  دارد با پزشک خود مشورت کنید.

گیاه گون، چگونه گیاهی است

گیاه گون با نام علمی Astragalus سرده‌ی بزرگی از بیش از ۳۰۰۰ گونه‌ی گیاهی و درختچه‌ای کوچک است که به خانواده‌ی Fabaceae تعلق دارد. در ایران بیش از ۸۰۰ گونه گون وجود دارد. بیشتر گونه‌‌های این جنس دارای برگ‌های مرکب پینه‌ای هستند. گون گونه‌های یک ساله و چند ساله دارد. گل‌های آن به صورت لوله‌ای یا زنگوله‌ای شکل به رنگ ارغوانی، گاهی آبی یا سفید هستند. برخی از گونه‌های گون مثل، Astragalus lentiginosus ،Astragalus mollissimus حاوی سم عصبی بوده و با مسمومیت‌های دام مرتبط‌‌‌اند. 

خواص بی‌نظیر گیاه گون

گون به عنوان یک آداپتوژن یا مواد طبیعی که مقاومت بدن در برابر استرس‌های فیزیکی، محیطی و احساسی را تحریک می‌کنند، شناخته می‌شود.

گون قرن‌ها در طب سنتی چینی برای درمان اختلالات مختلف مورد استفاده قرار گرفته است.

برخی از خواص دارویی گون عبارتند از:

• بهبود کم خونی آپلاستیک
• کاهش فشار خون
• بهبود سیستم ایمنی
• تسکین عوارض شیمی درمانی
• بهبود حساسیت
• تقویت کلیه
• درمان آسم
• بهبود زخم
• درمان دیابت
• بهبود آلرژی

از یکی از گونه‌های گون به نام گون پنبه‌ای یا سفید با نام علمی Astragalus gossypinus که گیاهی بوته‌ای، کوتاه و بالشتکی‌ست و در ایران، در بلندی‌های بالای۲۵۰۰ متر در استان کهکیلویه و بویراحمد، شهرستان‌‌های اقلید و خرم‌‌بید در استان فارس، در استان خراسان رضوی در کوه سرخ کاشمر و ارتفاعات بینالود و ارتفاعات ساردوئیه و اسفندقه در استان کرمان می‌روید، کتیرا گرفته می‌شود. از آبکافت کتيرا، ماده‌اى به نام تراگاکانتين به‌دست می‌آيد که در صنعت داروسازي، پارچه‌بافى و ... کاربرد دارد.

از شهد گل‌های گون عسل بسیار مرغوبی تهیه می‌شود.

گونه‌هایی از گون به علت داشتن پروتئین بالا به عنوان علوفه کاربرد دارند.

از گونه‌ای گون به نام گون گزی Astragalus Brachycalyx ماده‌‌ای به نام گز انگبین به وجود می‌آید. انگبین به دست آمده حاصل از فعل و انفعال حشره‌ای خاص، خواص دارویی و درمانی زیادی دارد. یکی از مواد اصلی تشکیل‌دهنده‌ی گز اصفهان، همین ماده گز انگبین می‌باشد.

از طرفی، گیاه گون در مناطق کویری و خاک‌هایی که دچار فرسایش شده‌اند، نقش حیاتی در تثبیت خاک و جلوگیری از فرسایش خاک دارد.

در برخی نقاط از ریشه‌ی گیاه گون به عنوان سبزی طعم دهنده غذا هم استفاده می‌شود.

گون برای اکثر مردم مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند با این حال، عوارض جانبی جزئی مانند خارش، آبریزش بینی، حالت تهوع و اسهال در مطالعات گزارش شده است. همچنین، افراد باردار و شیرده و کسانی‌که مبتلا به بیماری خودایمنی هستند باید با احتیاط از آن استفاده کنند.

چگونه گیاه گون را پرورش دهیم

زادگاه اولیه گیاه گون مناطق معتدل نیم کره‌ی شمالی است این گیاه از طریق کاشت بذر و قلمه زدن تکثیر می‌شود. 

این‌ گیاه آفتاب کامل تا نیم سایه را می‌پسندد.

خاک‌های لومی شنی با زهکشی مناسب با PH قلیایی تا خنثی برای آن مناسب است. خاک‌های رسی که آب را برای مدت طولانی در خود نگه می‌دارند برای این گیاه مناسب نیستند.

محیط مرطوب را ترجیح می‌دهد و در صورت تحمل خشکی از بین می‌رود.

دمای۱۵ تا ۲۵ درجه ی سانتی‌گراد برای این گیاه مناسب است.

گون نیاز آنچنانی به کود ندارد اما در صورت نیاز می‌توانید از کودهای طبیعی برای آن استفاده کنید.

بخش دارویی گیاه گون ریشه‌ی آن است. ریشه بین دو تا چهار سال به اندازه ی قابل استفاده رشد می‌کند و در هر سنی قابل برداشت است. ریشه‌های قدیمی‌تر خواص بیشتری دارند.

خوشبختانه گون به بیماری خاصی دچار نمی‌شود اما، ممکن است مورد هجوم آفاتی مثل، حلزون یا شته قرار بگیرد.

همانطور که در ابتدا گفته شد با برخی از خواص شگفت‌انگیز این گیاه آشنا شدیم شما همراهان عزیز روستاگل چنانچه از این گیاه برای درمان بیماری دیگری استفاده کرده‌اید تجربیات خود را با ما و دیگر همراهان به اشتراک بگذارید.