می توانید به هرنامی که دوست دارید به زمین درخت هدیه کنید، ما می کاریم و نگهداری می کنیم، تا همیشه...
ولیک، تفاح بری، زعروالدوایه، خفچه، ملاویلک، کجیل، مامیلی، مارخ، درختچه، میوهدار، ضامن بقای حیات وحش، خاردار، دارای کاربرد دارویی،
1403-09-25 03:01:30
امروز و در این مقاله به ولیک میپردازیم.
این درختچه زیبا و میوهدار جنگلهای شمال کشورمان!
با روستاگل همراه باشید تا این درختچه زیبا را بیشتر بشناسیم و با دنیای قشنگ آن آشنا شویم!
ولیک زیبای سرخ و سیاه!
ولیک با نام علمی Crataegus درختچهای است پرپشت و میوهدار که ارتفاع آن از ۲ تا ۶ متر متغیر است. نام محلی جنس ولیک از وازه یونانی Kratos به معنی محکم گرفته شده است و به علت سختی چوب گونههای مختلف آن میباشد که برای تهیه دسته تبر و دسته نوعی داس دسته بلند در شمال به کار میرود. برای این گیاه خواص دارویی نیز در کتب طب سنتی ذکر شده است.
انواع ولیک:
گونههای ولیک غالبا درختان و یا درختچههایی خاردار میباشند که برگهایشان لوبدار و بریده است، گلآذین آنها دیهیم و گلهایشان پنج واحدی میباشد و دارای ۵ کاسبرگ دایم و ۵ گلبرگ گرد سفید یا شکری و یا صورتی رنگ و ۱۰-۲۰ پرچم و ۵-۱ خامه یا میوه گوشتی است.
نامهای ولیک:
نامهایی که در کتب عربی و فارسی برای گونههای ولیک نام بردهاند عبارتاند از: تفاح بری، زعروالدوایه، خفچه و ملاویلک.
ولی گونههای مختلف آن در مناطق مختلف دارای نامهای محلی مشترک و مشابهی است و از این رو نمیتوان برای هر یک از گونهها نام محلی خاصی به کار برد.
گاهی اهالی محل و جنگلنشینان شمال کشور گونههای مختلف ولیک را فقط از روی رنگ میوه آن به دو دسته تقسیم میکنند مثلا آن دسته را که دارای میوههای سرخ رنگ است سرخ ولیک و دسته دیگر را با میوههای سیاهرنگ، سیاه ولیک مینامند.
نامهای محلی مشترک که به انواع ولیک گفته میشود عبارت است از: کمار(در لاهیجان)، کجیل(در رامسر و شهسوار)، مامیلی(گیلوندرود گیلان)، مارخ(در دیلمان و لاهیجان و رودسر)، ولک، بلک، ولیک(در گرگان و بعضی نقاط بختیاری)، گتو(در درفک و رودبار)، کوتکوتی(درشهسوار)، آت گوتی(در ارسباران)
نامهای زیر نیز در مناطق استپی کشور متداول است:
گوچ( در اطراف تهران، همدان و اصفهان)، گیچ و گوج ویمیشان(در خلخال و آذربایجان)، سیستن(دربختیاری)، دلق(در قریه لاین بین کرمانشاه و سنندج)، گویچ(در پشتکوه و همدان)، گیوژ و گوژ و گویشک(در سردشت)، کیالک(در فارس)، قوچ چک(تفرش)
و نامهای زیر به گونههایی که دارای میوه سیاه باشد گفته میشود:
قوچیمشی(درارسباران)، قره گیله(در آستارا و گرگگانرود)، سیاه کوتی، سیاه کوتیل(در اطراف رشت)، من برو(در طالش)، سیاه کوتکوتی(در شهسوار)، سیاه ولیک(در دره کتول)، یمیشان(در نواحی ترک زبان منجیل، رامیان، طوالش، قزوین و قوشخانه خراسان)، گوچ(در شیرین سو قزوین)
نامهای زیر هم به گونههایی که دارای میوه سرخ مسباشند گفته میشود:
شالولیک(در نور)، سرخ ولیک(در کتول)، کم بور(در گرگانرود)، سگ کامپوره(در اطراف رشت)، ولیک(درشهسوار)، کویشک سرخ(در قاسملو رضاییه)، گوژسوره(در سردشت)
این هم از ولیک زیبای سرخ و سیاه! برای کاشتن درخت به نام عزیزانتان به این صفحه مراجعه فرموده و برای اطلاع از سلامت درختان کاشته شده به صفحه داشت رجوع کنید.
منابع:
کتاب جنگلها، درختان و درختچههای ایران نوشته دکتر حبیب الله ثابتی
اینترنت
