درخت انجیر معابد افسانه‌ها و داستان‌های جذابی دارد که در اینجا گوشه‌ای از آن‌ها را نقل کرده و به شناسایی بهتر این درخت افسانه‌ای می‌پردازیم، طایفه‌ها و اقوام مختلف نظرات جالبی در مورد این درخت دارند اول این که این درخت بانوی زیبا رو و حیله گری بوده و چون معشوق خود را فریب داده به این حال درآمده و از پایین آویزان شده و یا اینکه سیستانی‌ها و زنان بلوچ درخت انجیر معابد را به دلیل شباهت ریشه‌های بلند آن به گیسوان زنان آن را مکر زن می‌نامند.

داستان دیگر به این صورت گفته شده است که این درخت میهمان درخت دیگری بوده که با حیله بر روی درخت میزبان نشسته و آن را خفه و از بین برده، تا ریشه‌های خودش را به خاک برساند.

بسیاری از بومیان جزایر چابهار و کیش بر این باورند که این درخت به دلیل داشتن قدمت بالا قدرت حاجت روایی دارد و مقدس است که بسیاری از مردان این مناطق در زمان‌های قدیم حاجت چند همسری داشتن با اعتقاد و دخیل بستن به این درخت حاجت روا می‌شدند.

در ادامه بیشتر به این درخت می‌پردازیم.

درخت انجیرمعابد، دستگاه تولید اکسیژن

درخت انجیر معابد همیشه سبز، تولید 24 ساعته اکسیژن، دارای شکوه و زیبایی ظاهری و جز درختان گرمسیری است. انجیر معابد با نام علمی فیکوس رلیجیوزا یکی از بلندترین درختان جنگل‌های بارانی شبه قاره هند تا جنگل‌های جنوب چین و اندونزی است.

درخت انجیر معابد برای پیروان ادیان هندو، چین و بودایی مقدس است و آن را درخت گلچین شده نیز می‌نامند. کریشنا خدای هندو در کتاب حماسی سرود خداوند خود را اینگونه وصف می‌کند، من درختی گلچین در میان درختانم، من خدای حکیم در میان حکیمانم.

بوداییان نیز باور دارند که بودا در زیر درخت انجیر مقدس به مراقبه پرداخت و به روشن‌بینی رسید، از این رو انجیر معابد را درخت بودا و درخت بیداری نیز نامیده‌اند.

باوری عمومی در مردمان هندوستان وجود دارد که آبیاری، ستایش و چرخیدن در اطراف درخت انجیر معابد، ثروت، شهرت و فراوانی شادی و خوش اقبالی برای انسان به ارمغان می‌آورد.

انجیر معابد یا انجیر مقدس درختی باشکوه در بسیاری از شهرهای بندری و جزایر شاخاب پارس و دریای عمان است، در گویش‌های محلی جنوب ایران این درخت زیبا را لور یا لیل یا لیلک نیز می‌نامند.

برگ‌های انجیر معابد به شکل قلب می‌باشد و یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این درخت تولید اکسیژن در تمام طول روز حتی در شب است.

در شبه قاره‌ی هند درخت انجیر معابد نماد وسعت بی‌پایان کیهان است و از این رو بسیاری از مردم هند آن را درخت زندگی می‌نامند.

در طب سنتی هند این درخت می‌تواند نزدیک به ۵۰ بیماری از جمله اسهال، صرع و ناراحتی‌های معده را درمان کند، برگ درخت برای درمان خارش مداوم پوست، ترمیم پاشنه‌های خشک و ترک خورده و درمان جای جوش، جوش و سر سیاه استفاده می‌شود.

شاخه‌های این درخت سرشار از ویتامین K می‌باشد و برای درمان نارسایی‌های پوستی و عروقی کاربرد دارد.

درخت معابد چرا میزبان و می‌کشه؟

انجیر معابد چرخه زندگی غیرمعمولی دارد، میوه‌های کوچک آن پس از تشکیل شدن به مرور از رنگ سبز به بنفش تغییر می‌کنند، پرندگان میوه خوار که جذب رنگ و طعم آن می‌شوند از آن تغذیه می‌کنند.

دانه‌های انجیر معابد که در دستگاه گوارش پرنده هضم نمی‌شوند، پس از دفع بر روی درختان دیگر قرار می‌گیرند.

این دانه‌ها جوانه می‌زنند و ریشه‌های آن از شاخه‌ها به پایین درخت میزبان و به سمت زمین فرستاده می‌شوند. پس از رشد انجیر معابد شاخه‌ها و ریشه‌های انجیر معابد، تنه درخت میزبان را دربرگرفته به تدریج امکان رشد و بقا را برایش غیرممکن می‌کند.

درخت انجیر معابد به مرور بر روی تنه و ریشه‌های خود می‌ایستد به همین دلیل معمولا در میان تنه انجیر معابد حفره ایست که جایگاه درخت میزبانی است که زمانی تکیه‌گاه و بستر رشد آن بوده است.

انجیر معابد به عنوان درختی زینتی، در باغ‌ها و پارک‌های شهرهای جنوبی ایران در آب و هوای گرمسیری و نیمه گرمسیری جنوب کشت می‌شوند.

آن‌ها نور کامل خورشید را ترجیح می‌دهند و می‌توانند در همه انواع خاک رشد کنند.

تولید مداوم اکسیژن درشبانه‌روز در هوای شهرها، سایه سار انبوه و گسترده و خنک آن و جذب پرندگان آن را گزینه مطلوبی برای زیبا سازی پارک‌ها و معابر نموده است.

اگر میخواهید به این درخت کمک کرده و حافظ آن و محیط زیست باشید روستاگل همراه با کاشت درخت همراه شماست لطفا شما نیز ما را یاری کرده و اطلاعات بیشتردر مورد این درخت را با ما در میان بگذارید.